Blisko 50-letnia konstrukcja
Na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych na świecie pojawiły się nowe konstrukcje samolotów, które były przystosowane do akrobacji. Marka Zlin próbowała wówczas dostosować do standardów swoje obecne modele, ale nie przynosiło to spodziewanych efektów. Pod kierownictwem inżyniera J. Mikuli rozpoczęto prace nad samolotem Zlin Z-50. Projekt wystartował w 1973 roku, a już po około półtora roku pierwsze prototypy były gotowe do testów. Pierwszy lot wykonano osiemnastego lipca 1975 roku.
We wrześniu konstrukcja pojawiła się na Międzynarodowych Targach Maszynowych w Brnie, gdzie wzbudziła duże zainteresowanie. W 1976 przetestowali ją piloci z ZSRR, Polski, NRD, Kanady i Wielkiej Brytanii. Samolot przypadł do gustu każdemu, a na szczególną uwagę zasłużyła wyjątkowa poprawność, łatwość i bezpieczeństwo pilotażu. Pozwalało to korzystać z niego mało doświadczonym pilotom-akrobatom.
Po wprowadzeniu poprawek na niebie pojawił się model Z-50L, a w 1982 roku Z-50LS, który jest w garażu Grupy Akrobacyjnej Żelazny.
Konstrukcja uznana przez lata
Samolot jest metalowym dolnopłatem. Kadłub ma konstrukcję półskorupową. Za napęd odpowiada silnik Textron Lycoming AEIO-540 L1B5D o mocy 300 koni mechanicznych. W skład wyposażenia wchodzi zestaw podstawowych przyrządów pilotażowo-nawigacyjnych i silnikowych oraz radiostacja LUN 3524. Rozpiętość skrzydeł wynosi 8,58 m. Długość samolotu to 6,51 m. Wysokość postojowa jest równa 1,86 m.
Wersja akrobacyjna waży 570 kilogramów. Przy pełnym zatankowaniu i w gotowości startowej waga pokazuje 720 kilogramów. Samolot jest w stanie lecieć z prędkością maksymalną 280 km/h. Prędkość przelotowa wynosi 255 km/h, a startowa 130 km/h. Lądowanie odbywa się przy prędkości 90 km/h. Praktyczny pułap wynosi 6000 metrów. Pełen bak paliwa wystarcza na 180 kilometrów. Wersja przelotowa jest w stanie dolecieć do miejsca oddalonego o 640 kilometrów.
